1904 yılında İstanbul’da bir mayıs gününde dünyaya gelen Üstad Necip Fazıl Kısakürek’in babası Maraşlı Abdülbaki Fazıl Bey, annesi ise Mediha Hanımdır.

Necip Fazıl, ilk tahsile evinde başlar. Dedesi Mehmet Hilmi Efendi’den okuma ve yazmayı öğrenir. Onun himayesine aldığı Balkan Harbi yaralılarından Mustafa Efendi, isimli bir zattan da ilk Kur’an derslerini alır. O, bu yaşta roman okumaya başlamıştır. Dedesi, onu Gedikpaşa’daki Fransız Mektebine yazdırır, oradan Amerikan Kolejine geçer. Bir süre sonra oradan da ayrılır. Peyami Safa’nın mübassırlık ettiği, Raif Oganın müdürlüğünü yaptığı Rehber-i İttihad-ı Osmani mektebine verilir. Bu okulun bitiminde Bahriye Mektebine girer. Ahmed Hamdi Akseki, Yahya Kemal ve Hamdullah Suphi bu okuldaki hocalarındandır. Nazım Hikmet, Nizamettin Nazif ve Fahri Sabit Korutürk’te okul arkadaşlarından. Şiire burada başlar.
Bahriye mektebinden sonra Darülfünunun felsefe şubesine kaydolur. Bu sırada şiirlerini Yeni Mecmuanın fikri idaresini elinde tutan Yakup Kadri Karaosmanoğlu’na götürür. Ve pek çok ünlü şairin yazdığı Yeni Mecmua’da Necip Fazıl’ın şiirleri yayınlanmaya başlar.

BÜYÜK DOĞU YOLCULUĞU
Cumhuriyetin ilanı ile birlikte açılan bir imtihanı kazanarak Avrupa’ya tahsile gönderilir. Paris’te Sorbon’da bir süre felsefe okuyan Necip Fazıl, okulu yarı da bırakarak yurda döner.
1939 yılına kadar sürecek olan memuriyet hayatı başlamıştır. Bu arada “Örümcek Ağı” ve “kaldırımlar” eskimez harflerle yayınlanır.
Yıl 1934. Üstadın, hayatının akışını değiştirecek olan olay. Necip Fazıl, ölümüne kadar gönülden bağlandığı mürşidi Abdülhakim Arvasî Hazretleri ile tanışır.
İlk tiyatro eseri “Tohum” dan sonra, 1936’da Ankara’da “Ağaç” mecmuası yayınlanmaya başlar. Sonra “Bir Adam Yaratmak” adlı tiyatro eseri ve İstanbul Güzel Sanatlar Akademisinde hocalık. Üstadın ünlü “Çile” şiiri 1939’da neşredilir.
Üstad, kendi kendine “Nefsine mühlet üstüne mühlet veriyorsun, artık kalk ve yürü” ihtarını yaparak çok iyi maddi imkanlar içinde olduğu bir sırada memuriyeti bırakır. 1943 yılında Büyük Doğuları haftalık olarak yayınlamaya başlar. Devrin Millî Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel tarafından “Hocalıkla Büyük Doğu’dan birini tercih etmesi” istenince “Elli kişilik bir sınıftansa bütün vatana hitabedici kürsüyü, yani Büyük Doğu’yu seçtiğini ifade ederek hocalığı bırakır.

YA SUS YA HAKİKAT SÖYLE!
1944 yılında derginin kapağında “Allah’a itaat etmeyene itaat edilmez” mealinde bir hadis-i şerif yayınladığı için dergi Bakanlar Kurulunca kapatılır. Sonradan tekrar çıkacak ve zaman zaman kapatılacak olan Büyük Doğu’lar 1978 yılı mayıs ayına kadar 35 yıl devre devre çıkacak ve yayıncısını hapishanenin sadık bir müdavimi yapacaktır. “Ya sus, ya hakikati söyle” diyen üstad, susmayı da kendisi için küfre yakın bir nokta olarak görmektedir ve inanç hürriyetinin olmadığı bir ülkede İslâmı tüm hakikati ile söylemenin bedelini fazlasıyla öder. İslâm adına içlerinden bir şeyler bulmaya çalıştığı Demokrat Parti devrinde de, “onlara mukavvadan bir hançer saplayan” ihtilalciler döneminde de sık sık hapishaneye konuk olur. 1970’lerden sonra da Anadolu’yu adım adım dolaşarak konferanslar verir.
Son yıllarını Erenköy’deki evine çekilerek ibadetle geçiren üstadın belli başlı eserleri arasında İdeolocya örgüsü, Çile (şiirleri), O ve Ben, Çöle İnen Nur, Son Devrin Din Mazlumları, Peygamber Halkası, Veliler Ordusundan, Sahte Kahramanlar, Esselam, Cinnet Mustatili, Aynadaki Yalan, Babıali, Batı Tefekkürü ve İslâm Tasavvufu sayılabilir.

26 MAYIS 1983 GÜNÜ
“Çelengi, top arabası olmadan, on binlerce inanmış adamın omuzlarında son yolculuğuna çıkan ve Osman Yüksel Serdengeçti’nin tabiriyle “ardında hiç boşluk bırakmadan kafaları, gönülleri ve yaşını dolduran, müslüman gençliğin hamurkarı Necip Fazri Kısakürek’in ruhu için bir fatiha…